نقش انرژی خورشید در توسعه پایدار شهر تهران (مطالعه موردی: ساختمان مسکونی)

نیاز بشر به انرژی، پیوسته در حال افزایش و منابع انرژی فسیلی رو به کاهش است. استفاده ی بی رویه از منابع سوخت فسیلی با آلوده ساختن محیط زیست، زندگی در کره ی زمین را تهدید می کند و امروزه یکی از راهکارهایی که برای بحران انرژی پیشنهاد می شود، در کنار اصلاح الگوی مصرف، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر است. انرژی خورشیدی از جمله انرژی های تجدیدپذیر است و از مولفه های اصلی توسعه پایدار محسوب می شود. این پژوهش، به بررسی و شناخت پتانسیل انرژی خورشیدی و عوامل موثر در جایگزینی آن با سوخت های فسیلی، خصوصا در بخش ساختمان های مسکونی در شهر تهران پرداخته است و از حیث هدف، کاربردی و از حیث نوع، توصیفی تحلیلی است و از 4 مرحله ی اصلی تشکیل شده است: در مرحله ی نخست، جهت شناسایی و بررسی وضعیت موجود انرژی تولیدی و مصرفی، به مطالعه، بررسی و مقایسه ی داده های مربوط به مصرف انرژی حاصل از کلیه سوخت های فسیلی، انرژی های تجدیدناپذیر و تجدید ، در مرحله دوم، پتانسل انرژی خورشیدی در شهر تهران با استفاده از اطلاعات بدست آمده از ایستگاه سینوپتیکی مهرآباد شهر تهران، در مرحله سوم به بررسی وضعیت عملکردی و هزینه زیرساخت لازم جهت بهره برداری سیستم های فتوولتائیک در مقایسه با سوخت های فسیلی، پرداخته شد و درمرحله آخر، فرآیند طراحی و تحلیل نحوه انتخاب سیستم فتوولتاییک با اجرا بر روی یک سیستم نمونه تشریح شده است. نتایج حاکی از آن است که با توجه به شرایط توپوگرافی و موقعیت جغرافیایی، شهر تهران دارای ظرفیت بالای انرژی خورشیدی می باشد که زمینه های بهره مندی از توسعه پایدار را در این شهر فراهم می کند. همچنین نتایج نشان داده که در ساختمان مسکونی مورد مطالعه استفاده و فعال سازی سامانه های فتوولتائیک خورشیدی سودآوری اقتصادی قابل ملاحظه ای داشته که خود بستری برای دستیابی به توسعه پایدار است.