بررسی تاثیر آلارم بر آگاهی موقعیتی آتش نشانان شهر اصفهان در سال 1397

یکی از عوامل تاثیرگذار بر عملکرد سیستم کنترل آتش نشانی و آتش نشان ها، میزان آگاهی از موقعیتی است که در صحنه های مختلف حوادث می تواند متغیر باشد. این مطالعه بیانگر ارتباط اندازه گیری آگاهی موقعیتی به عنوان مجموعه ای از خصیصه های شناختی با ارگونومی است و توجه به آگاهی موقعیتی برای بهبود عملکرد کارکنان یک سیستم کاری را مورد تائید قرار می دهد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می باشد.در این مطالعه 30 نفر از آتش نشان های ایستگاه های شهری اصفهان شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، دستگاه فشارسنج بازویی، دستگاه پالس اکسیمتر مدل(fingertip) و پرسشنامه آگاهی موقعیتی ناسا می باشد. در هر مرحله با مراجعه به یک ایستگاه تعداد 5 نفر از آتش نشانان در دو نوبت در مورد آزمون قرار داده شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره آگاهی موقعیتی قبل و بعد از آلارم به طور معناداری تغیر نکرده است. و پارامترهای فیزیولوژیک مثل فشار خون و ضربان قلب بعد از آلارم به ترتیب دچار کاهش و افزایش شده اند و همچنین سابقه کاری تاثیر معناداری بر نمره اگاهی موقعیتی وافزایش ضربان قلب دارد. با استفاده از نتایج مطالعه حاضر می توان اعلام نمود که علی رغم مطلوب بودن نتایج، می توان از نتایج حاصله به منظور برنامه ریزی در راستای ارتقای رضایتمندی شغلی، ایمنی، حوادث و کاهش استرس شغلی استفاده نمود.