آثار مصرف صبحانه ایزوانرژتیک با شاخص گلیسمی بالا و پایین قبل از فعالیت تناوبی شدید بر هومئوستاز گلوکز و اکسیداسیون سوبسترا

هدف از تحقیق حاضر بررسی آثار مصرف صبحانه ایزوانرژتیک با شاخص گلیسمی بالا و پایین بر هومئوستاز گلوکز و اکسیداسیون سوبسترا در طول فعالیت تناوبی شدید در مردان تمرین کرده می باشد روش شناسی: 8 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی با سن 0/9± 23/4 سال، وزن 4/38±76/21 کیلوگرم، حداکثراکسیژن مصرفی 1/1±53/7 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، در دو مرحله آزمایش با فاصله 7 روز و 60 دقیقه بعد از مصرف صبحانه ایزوانرژتیک (819 کیلوکالری)، فعالیت تناوبی شدید را روی چرخ کارسنج انجام دادند. نمونه های خونی برای بررسی گلوکز، انسولین وگلوکاگون پلاسما، جمع آوری و میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در طول فعالیت از طریق معادله های تنفسی ارزیابی شدند. افزایش غلظت گلوکز پلاسما (از 86 به 127 میلی گرم بر دسی لیتر) در دوره پس از صرف غذا  و افت ناگهانی  غلظت گلوکز در اوایل فعالیت تناوبی شدید (به 79 میلی گرم بر دسی لیتر) در گروه شاخص گلیسمی بالا (HGI) نشان دادند؛ برعکس این، غلظت گلوکز  در گروه شاخص گلیسمی پایین (LGI) به هنگام فعالیت، تقریبا در حالت پایدار با کمی افزایش باقی مانده است(86 به 89 میلی مول بر دسی لیتر)(P<0/05). ناحیه زیرمنحنی گلوکز و انسولین در گروه HGI به ترتیب (1/08درصد) و (1/37درصد) بیشتر از گروه  LGI بوده و همچنین، در طول فعالیت مقدار اکسیداسیون چربی در گروه LGI بیشتر از گروه HGI بوده است (5/2 گرم به 3 گرم) (P<0/05).  HGI موجب ایجاد هایپرگلیسمی و هایپرانسولینمی در دوره پس از صرف غذا شده و بیشتر بودن سطح انسولین در قبل از فعالیت، موجب افت ناگهانی گلوکز خون در طول فعالیت تناوبی شدید شده است؛ولی LGI به علت انسولینمی کمتر موجب حفظ بهتر گلوکز خون و هومئوستاز گلوکز و افزایش اکسیداسیون چربی در طول فعالیت تناوبی شدید شده است.