بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان از شایع ترین سرطان ها و پنجمین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان ایرانی است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان شهر خرم آباد بود. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان خرم آباد در سال 1397 بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش بدین صورت بود که از میان کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که دارای پرونده در مراکز درمانی شهرستان خرم آباد بودند و با رعایت ملاک های ورود و خروج به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس طبق شرایط یکسان و همزمان، پیش آزمون در قالب پرسشنامه های ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی از هر دو گروه آزمایش و کنترل به عمل آمد. سپس مداخله با روش رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله درمان رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر کاهش ترس از تصویر بدنی و ارتقای سازگاری اجتماعی تاثیر معناداری داشته است (001/0 >P). با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت، آموزش رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر کاهش ترس از تصویر بدنی و ارتقای سازگاری اجتماعی تاثیر معناداری داشته است. بنابراین پیشنهاد می شود، درمان هایی از این قبیل برای ارتقای سلامت روانی در افراد مبتلا به سرطان پستان استفاده گردد.