اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش امید به زندگی، صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی زنان

مسئله ازدواج و زناشویی یکی از مهم ترین و اساسی ترین موضوعات مورد توجه جامعه بشری است بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمانشاه در سال 1396 بودند که از بین آنان 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. از پرسشنامه های امید به زندگی اسنایدر، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. مداخله گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی 90 دقیقه اجرا شد اما شرکت کنندگان در گروه کنترل مداخله ای نداشتند. سپس داده های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل به وسیله آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون استنباطی تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS-23 مقایسه شدند. نتایج پووهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی تاثیر دارد (01/0 P<) اما برای مقیاس امید به زندگی تاثیر معنادار نبود. نتایج پژوهش نشانگر اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره است.