بررسی فقهی «مراقبت از دید کودکان در مجامعت»

«تربیت جنسی» یکی از ساحت های مهم در عرصه تربیت به شمار می رود. توجه به تربیت شایسته در این زمینه از بسیاری از نابهنجاری های مرتبط خواهد کاست. یکی از روش های تربیت جنسی که در متون اسلامی مورد توجه ویژه قرار گرفته است، «مراقبت از دید کودکان، در تمتعات خاص» است. بدین معنا که: اولیاء و کسانی که در ارتباط با کودک هستند، در مجامعت با همسر احتیاط های لازم را، جهت جلوگیری از فاش نشدن مجامعت انجام می دهند. مقاله حاضر با روش فقهی و به هدف استخراج احکام مربوطه در این زمینه تدوین شده است. برخی از روایات دلالت کننده به این روش تربیتی، بر حرمت این کار دلالت دارند، اما با توجه به این که هیچ کدام از سند معتبری برخوردار نمی باشند، فقط کراهت شدید این کار را می توان استخراج کرد. البته این کراهت زمانی است که اطمینان به منجرشدن به گناه کودک وجود نداشته باشد؛ در صورت وجود چنین اطمینانی، طبق قواعد عام جاری در تربیت جنسی، مجامعت اولیاء در حضور کودک حرام است. کراهت هم در حضور پسربچه و هم در حضور دختربچه؛ هم برای زن و هم برای مرد است. ممیزبودن فرزند ملاک حکم نبوده و شامل بچه غیرممیزی هم که درکی از مسائل و توصیف آن ها را دارد، می شود، اما در شمول آن نسبت به کودک غیرممیزی که هنوز درکی از مسائل ندارد، تردید است و در صورت دلالت آن، فقط به کراهت می توان قائل شد و کراهت شدید آن قابل اثبات نیست. همچنین عدم حضور کودک در کل خانه مراد نبوده و عدم حضورش در اتاق خلوت کفایت می کند.