بررسی راهبردهای کاهش غلظت گرد و غبار در منطقه سیستان با استفاده از تحلیل سوات

منطقه سیستان از دیرباز به دلیل وجود طوفان های شن و گرد و غبار به عنوان یکی از کانون های بحرانی فرسایش بادی در کشور معرفی گردیده است. حساسیت بالای اراضی به فرسایش بادی، وجود خشکسالی های پی در پی و کنش های سیاسی- منطقه ای همگی راهکارهای مقابله با این پدیده را محدود نموده است. اما در کنار تمامی محدودیت ها، ظرفیت ها و توان هایی در منطقه سیستان وجود دارند که می توان آن ها را به فرصت هایی برای مبارزه با فرسایش بادی تبدیل نمود. شناسایی این عوامل با استفاده از بررسی های میدانی، پردازش تصاویر ماهواره ای سنجنده مادیس و لندست7، و هم اندیشی با کارشناسان انجام شد. سپس با استفاده از تحلیل سوات، اهمیت و وضعیت موجود عوامل داخلی و خارجی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، راهکارهای کاهش غلظت گرد و غبار در منطقه سیستان بر اساس توان ها و ضعف ها و هم چنین فرصت ها و تهدیدهای موجود در منطقه، در قالب حداقل سه راهبرد قابل ارائه است. در ارزیابی عوامل داخلی به ترتیب وجود پوشش گیاهی حاشیه هامون صابری و کمبود اعتبار و مهارت کم جوامع بومی با روش های حفاظت خاک بالاترین امتیاز را کسب نموده اند و در ارزیابی عوامل خارجی نیز به ترتیب وجود انرژ های تجدیدپذیر و کنش های منطق های و حقابه هیرمند بالاترین امتیاز را به دست آورده اند.