سنتز و ارزیابی سمیت سلولی هیدروژل هیبریدی مبتنی بر کیتوزان و نانوکامپوزیت Ph.ZnO@HAP

در این مطالعه، به منظور بهبود خواص فیزیکی-شیمیایی و کاربرد زیستی هیدروژل کیتوزان، از نانوکامپوزیت ZnO@HAP پوشش یافته با ترکیبات فنولی (Ph.ZnO@HAP) استفاده شد. نخست، ترکیبات فنولی از غلاف سبز گردو استخراج شده، سپس سنتز نانوکامپوزیت Ph.ZnO@HAP با کمک عصاره فنولی، با استفاده از روش هیدروترمال انجام شد. همچنین هیدروژل کیتوزان با استفاده از NaHCO3 در دمای 37 درجه سانتی گراد تهیه شد. هیدروژل های هیبریدی مبتنی بر کیتوزان و نانوکامپوزیت Ph.ZnO@HAP به روش مشابه تهیه شده و با استفاده از آنالیز طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) مشخصه یابی شدند. خواص آنتی اکسیدانی، سمیت سلولی و قدرت القاء تمایز استخوانی هیدروژل های هیبریدی به ترتیب با استفاده از آزمون های DPPH، MTT و سنجش آنزیم آلکالین فسفاتاز سنجیده شد. بر اساس نتایج طیف های FTIR، تصاویر FESEM، طیف سنجی انرژی پرتوایکس (EDX) و پتانسیل زتا، نانوکامپوزیت های Ph.ZnO@HAP دارای مورفولوژی میله ای با پوششی از ترکیبات فنولی بر سطح و بار سطحی منفی می باشند. علاوه براین، نتایج آزمون DPPH نشان داد که خواص آنتی اکسیدانی نانوکامپوزیت در یک روند وابسته به غلظت افزایش می یابد. در تصاویر FESEM از هیدروژل های هیبریدی کیتوزان با غلظت های مختلف Ph.ZnO@HAP مشاهده شد که هیدروژل های هیبریدی دارای ساختار شبکه ای منظم تری نسبت به هیدروژل کیتوزان می باشند. همچنین هیدروژل های هیبریدی دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بوده و با افزایش غلظت نانوکامپوزیت در ساختار هیدروژل، خاصیت آنتی اکسیدانی افزایش می یابد. مطالعات زیستی نشان داد که سمیت سلولی هیدروژل های هیبریدی بر سلول های شبه-استئوبلاست (Saos-2) کمتر از هیدروژل کیتوزان می باشد و پتانسیل بالاتری در القاء استئوژنز (استخوان سازی) نسبت به هیدروژل کیتوزان خالص دارند.