مطالعه ‏ی روند ارتقای شاخص ‏های یادگیری خودراهبر با بهره‏مندی از تکنیک نقشه‏ های مفهومی و یادگیری مشارکتی در حوزه علم اطلاعات و دانش‏ شناسی (مورد پژوهش: دانشگاه‏ تهران)

پژوهش حاضر درصدد است تا شاخص‏ های یادگیری خودراهبر در دانشجویان علم اطلاعات و دانش‏شناسی را بررسی کرده و میزان اثربخشی تکنیک نقشه‏ های مفهومی و روش مشارکتی را بر آن‏ها ارزیابی نماید. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، و به لحاظ شیوه‏ی گردآوری داده‏ها شبه تجربی همراه با پیش آزمون و پس آزمون است. در ابتدا با استفاده از روش تحلیل متن عوامل موثر بر یادگیری خودراهبر و مولفه‏های مربوط به آن کشف شده و پرسشنامه استاندارد فیشر و همکاران جهت سنجش میزان آمادگی یادگیری خودراهبر دانشجویان مورد بهره‏برداری قرار گرفت. به منظور ارتقای مولفه‏های مذکور، با پیاده‏سازی تکنیک نقشه‏های مفهومی و آموزش مبتنی بر روش مشارکتی مداخله‏ی آزمایشی صورت پذیرفت. در شرایطی که آموزش با استفاده از تکنیک نقشه‏ های مفهومی بر یادگیری خود راهبر و هیچ‏یک از مولفه‏ های آن تاثیر معناداری نداشت، بهره‏ گیری از روش یادگیری مشارکتی تاثیر معناداری را بر تمامی آن‏ها نشان می‏دهد. با آموزش به شیوه ی یادگیری مشارکتی انگیزش یادگیری، خودکنترلی و خودمدیریتی دانشجویان افزایش یافته و انتظار می‏رود روحیه‏ی خوداتکایی، رضایت از فرایند آموزشی و موفقیت تحصیلی دانشجویان فزونی یابد.