بالندگی اعضای هیات علمی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی با تاکید بر رویکرد سیستمی

امروزه بالندگی اعضای هیات علمی دانشگاه ها به منظور تقویت پایه علمی موسسات آموزش عالی بسیار گسترش یافته است و لزوم شناخت مولفه های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است لذا هدف از تحقیق حاضر شناسایی مولفه های بالندگی اعضای هیات علمی با تاکید بر رویکرد سیستمی می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع مروری توصیفی مبتنی بر اسناد است که با جستجو در پایگاه های داخلی و خارجی نسبت به گردآوری مقالات، گزارش های تحقیقی، کتاب و پایان نامه های تحصیلی در دسترس، از پایگاه های اطلاعاتی مانند PROQUEST، SPRINGER، ERIC، EBSCO، ELSEVIER، SID و IRANDOC استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان داد که از اهداف بالندگی اعضای هیات علمی در طراحی و اجرای برنامه ها، اهداف فردی و اهداف سازمانی است و باید ساختارها و برنامه های سازمانی برای پشتیبانی و تسهیل امر بالندگی آماده باشد. که جهت این امر علاوه بر دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی نیاز به همکاری و مساعدت وزارت خانه های تابعه و خود هیات علمی نیز می باشد. و فرایندهای شکل گرفته در این مورد عبارتند از فرایندهای سنتی، فرایندهای حمایتی و در نهایت، فرایندهای اداری و پیامدهای مورد انتظار عبارتند از: تغییر در یادگیری دانشجویان، تغییر در سازمان و تغییر در نگرشها و مهارتها و فعالیتهای اعضای هیات علمی. بالندگی اعضای هیات علمی باید با یک نگرش سیستماتیک و همه جانبه در قالب عوامل و مولفه های زمینه ای، محیطی و پیامدها و با در نظر گرفتن اهداف و نیازهای متنوع دانشگاه ها و اعضای هیات علمی، برنامه ریزی شده و در تمامی مراحل ارزیابی انجام گیرد.