واکاوی نظریه تعامل گرایی نمادین و دلالت های آن در برنامه درسی

این پژوهش با هدف واکاوی دلالت های نظریه تعامل گرایی نمادین در عناصر برنامه درسی انجام گرفت. از روش کیفی «جستار نظرورزانه» و از ابزار «بررسی مستندات» به منظور گرد آوری اطلاعات استفاده شد. مبانی نظری، نظریه تعامل گرایی نمادین، مطالعه و بررسی و دلالت های آن در عناصر برنامه درسی از منظر میلر (هدف ها، دانش آموز، معلم، روش یاددهی و یادگیری، ویژگی های محیط آموزش و ارزشیابی) استخراج شد. بر اساس یافته ها هدف های برنامه درسی باید پویا، کثرت گرایانه، انعطاف پذیر، تعاملی و واقع گرایانه باشد. فراگیر فعال، مسئول یادگیری خود، مشارکت کننده در یادگیری و تعامل گرا است. معلم باید؛ فراهم کننده تجارب، مشارکت پذیر و تسهیلگر باشد. روش یاددهی- یادگیری تعاملی، فرایندمحور و مبتنی بر مشارکت است. محیط یادگیری؛ پذیرا، غنی و چالش برانگیز، پویا و غیر ایستا، صمیمی و شخصی است و ارزشیابی برنامه درسی با روش های سنجش عملکردی، فرایندمحور، توجه به داده های کمی و کیفی و اجتماع مدار انجام می گیرد.