اثر تنش خشکی و اسید سالیسیلیک بر برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی و زراعی گیاه گوار (.Cyamopsis tetragonoloba L)

گوار (Cyamopsis tetragonoloba L) یک لگوم تابستانه متحمل به خشکی با پتانسیل کشت در مناطق خشک است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر دورهای مختلف آبیاری و سطوح اسید سالیسیلیک بر صفات مرفولوژیک، فیزیولوژیک و عملکرد دانه گیاه گوار صورت گرفت. این آزمایش به صورت کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عامل اصلی دور آبیاری شامل سه سطح (شش، نه و 12 روزه) و عامل فرعی، اسید سالیسیلیک شامل چهار غلظت (صفر، 0/5، یک و دو میلی مولار) بود. محلول پاشی اسید سالیسیلیک در سه مرحله پنج برگی، گل دهی و غلاف دهی گیاهان صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که در شرایط تنش، ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته و رنگدانه های فتوسنتزی کاهش معنی داری داشت. استفاده از اسید سالیسیلیک یک میلی مولار باعث افزایش تعداد برگ در بوته و غلظت دو میلی مولار اسید سالیسیلیک سبب افزایش ارتفاع بوته، کلروفیل a، b و کلروفیل کل در گیاه گوار شد. بیش ترین تعداد شاخه جانبی و فیبر خام دانه در غلظت اسید سالیسیلیک دو میلی مولار و دور آبیاری شش روز به دست آمد. بیش ترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه مربوط به غلظت اسید سالیسیلیک یک میلی مولار و دور آبیاری شش روز (1245/25 کیلوگرم در هکتار) بود که با غلظت اسید سالیسیلیک دو میلی مولار و دور آبیاری شش روز (1227/75 کیلوگرم در هکتار) تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد بیش ترین میزان عملکرد دانه در غلظت اسید سالیسیلیک یک میلی مولار و دور آبیاری شش روز حاصل شد.