اثر بخشی مشاوره جنسی بر اساس مدل PLISSIT بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک از اختلال عملکرد جنسی رنج برده که این مسئله در کلینیک ها نادیده گرفته می شود. این مطالعه با هدف اثر بخشی مدل مشاوره ای PLISSIT بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به این سندرم انجام پذیرفت. این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 66 زن 45-18 ساله مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که به دو گروه مداخله  و کنترل تخصیص یافتند، انجام پذیرفت(33 نفر هر گروه). چهار جلسه یک ساعته فردی بصورت هفتگی بر اساس مدل PLISSIT برای گروه مداخله برگزار شد. گروه کنترل تنها مراقبت روتین دریافت کرد. ابزار ارزیابی، شاخص عملکرد جنسی زنان بود که  قبل از مداخله، یک ماه و دو ماه بعد از آن در دو گروه تکمیل گردید. نتایج با آزمون های فریدمن، من‏ویتنی‏یو و ویلکاکسون مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین سنی 5/96 ± 29/26، سطح تحصیلات 2/65 ± 12/02 و شاخص توده بدنی 3/67 ± 25/95  در دوگروه همگن بود. همچنین دو گروه از نظر علائم مربوط به سندرم از جمله هیرسوتیسم، آکنه، طاسی، نازایی و وضعیت قاعدگی همسان بودند. میانگین نمره عملکرد جنسی در گروه مداخله، قبل 56/2±39/20 و بعد از مداخله 4/70±24/40 و در پیگیری 1/26±23/73 بود(p<0/001)، در حالی که تفاوت معنادار در گروه کنترل دیده نشد(p=0/405). همچنین تنها حیطه رطوبت واژن بعد از مداخله (p=0/245) و پیگیری (p=0/423) بین دو گروه دارای تفاوت معنی دار نبود استنتاج: مدل PLISSIT باعث بهبود عملکرد جنسی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‏کیستیک شد و به عنوان ابزار ارزیابی و مدیریتی مشکلات جنسی در مراحل اولیه در این گروه از زنان توصیه می‏شود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 16N201512023034IRCT