تحلیل معماری میراث صنعتی با استفاده از روش ترکیبی گونه شناسی و دستورزبان شکل تحلیلی (نمونه موردی کارخانه های نساجی اصفهان و یزد در دوره پهلوی)

حفاظت از میراث صنعتی، که رفت هرفته با بافت شهرهای امروزی عجین می شود، اهمیت بسزایی دارد؛ زیرا حاوی اطلاعات ارزشمندی در زمینه علوم و فناوری زمان خویش بوده و ویژگی های معمارانه آن علاوه بر دارابودن ارزش زیبایی شناختی، بخشی از هویت شهری را شکل می بخشد. هدف از این مقاله این است تا با استفاده از روش ترکیبی گونه شناسی و دستورزبان شکل تحلیلی، فرآیندی موثر برای تحلیل ویژگی های معماری میراث صنعتی پیشنهاد نماید. پارادایم این مقاله آزادپژوهی بوده و با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای ابتدا به تحلیل مبانی نظری در زمینه روش های تحلیل معماری می پردازد، سپس با استفاده از روش گونه شناسی زیرشاخص های تحلیل نمونه های موردی، از میان کارخانه های نساجی دو شهر اصفهان و یزد در دوره پهلوی، تعیین شده و ساختارهای اصلی نمونه ها مشخص می شود. در انتها با استفاده از روش دستورزبان شکل تحلیلی، قوانین سازنده و مولد نمونه های موردی استخراج می شود. دستاورد پژوهش حاضر، علاوه بر تحلیل معماری نمونه های موردی، ارایه فرآیندی است که با روش ترکیبی، شناخت و تحلیل دقیق کیفی و کمی میراث صنعتی را امکان پذیر می نماید. کاربرد این فرآیند جهت مدل سازی رویه ای و مدل سازی اطلاعات ساختمان های تاریخی بوده و می تواند بستر مناسبی برای پژوهش های آتی در زمینه پیاده سازی روش های محاسباتی تحلیل میراث صنعتی باشد.