ارزیابی تاثیر تغییر کاربری سازگار بر پایداری محیطی (نمونه موردی: میراث صنعتی ایران)

توسعه پایدار یکی از موضوعات قابل توجه در زمینه حفاظت از محیط به شمار می آید. یکی از عوامل موثر بر پایداری محیط مدیریت کاربری زمین است. در این راستا تغییر کاربری بناهای متروکه صنعتی در سا لهای اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است، زیرا زمینه لازم را برای پایداری اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی و زیست محیطی فراهم می آورد. هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیر تغییر کاربری سازگار بر پایداری محیط به ویژه در مناطق متروکه صنعتی است. در راستای دستیابی به هدف تحقیق، ابتدا به تعریف تغییر کاربری سازگار و تاثیر آن بر پایداری محیطی می پردازیم، آنگاه شاخصه های پایداری را در آن دسته از بناهای متروکه میراث صنعتی که تغییر کاربری داده اند، ارزیابی می کنیم. روش مورد استفاده در این تحقیق، روش تفسیری - تاریخی مبتنی بر تکنیک های تحلیلی - توصیفی است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که اصل توسعه پایدار با فراوانی متوسط در آثار متروکه میراث صنعتی ایران مورد توجه بوده است. از طرف دیگر در میان شاخصه های پایداری، شاخصه های زیست محیطی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند که علت این امر را می توان در عدم بهره وری در مصرف انرژی و نیز عدم استفاده از انرژی های تجدیدپذیر جست.