اهمیت نسبی و پراکنش اقلیمی قارچ های بیماری زای ریشه و طوقه لوبیا در مزارع استان لرستان

پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا یکی از بیماری های مهم و اقتصادی این محصول در جهان است. پراکنش و غالبیت نسبی عوامل قارچی پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا در مناطق و اقلیم های لوبیاکاری استان لرستان از جمله مزارع شهرستان های ازنا، الیگودرز، سلسله، دورود و بروجرد ارزیابی گردید. از نمونه برداری ها جمعا تعداد 1164 جدایه با استفاده از محیط کشت عمومی و انتخابی، جداسازی و بیماریزایی گونه های عمده روی رقم اختر ارزیابی و اثبات گردید. شناسایی بیمارگرهای غالب براساس ریخت شناسی پرگنه و ویژگی های میکروسکوپی انجام و با استفاده از ژن های β-tubulin و αTEF1- مورد تایید ملکولی قرار گرفت. فراوانی جدایه های قارچی و آزمایش بیماریزایی عوامل قارچی نشان داد که F. solani، با 33/42 درصد ، مهمترین عامل پوسیدگی ریشه لوبیا در استان و پس از آن، F. oxysporum، Macrophomina phaseolina و Rhizoctonia solani به ترتیب 26/55 ، 15/55 و 7/73 درصد از جدایه ها را به خود اختصاص دادند. فراوانی جدایه های قارچی در شهرستان های سلسله، بروجرد، ازنا ، دورود و الیگودرز به ترتیب 24/57، 18/64، 16/58، 15/20 و 8/25 درصد بود. فراوانی جدایه‎های قارچی بدست آمده در مراحل رشد اولیه، گل دهی و غلاف دهی میزبان لوبیا به‎ترتیب 20/70، 26/37 و 52/95 درصد بود. براساس انطباق اقلیمی مناطق نمونه برداری ، بیشترین فراوانی عوامل قارچی در اقلیم نیمه مرطوب معتدل ارزیابی گردید.