ارزیابی عملکرد مدلSDSM در بررسی اثر تغییر اقلیم بر بارش و دما

تغییراقلیم و افزایش دمای کره زمین از مسائل مهم زیست محیطی بشر به حساب می آید که در سال های اخیر مطالعات زیادی را به خود اختصاص داده است. جهت ارزیابی آثار اقلیم آینده، از مدل های گردش عمومی (GCMs) برای شبیه سازی متغیرهای اقلیمی استفاده می شود. خروجیGCM ها بزرگ مقیاس هستند، لذا جهت مطالعه اثرات تغییراقلیم در مقیاس حوضه نیاز به کاهش مقیاس داده ها است. مدل کاهش مقیاس آماری  SDSMقبلا  برای مطالعات تغییراقلیم به کار رفته است، حال آنکه دامنه کار این مدل کمتر مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. در این پژوهش، عملکرد مدل SDSM با استفاده از داده های بارش، دمای حداکثر و حداقل ایستگاه یاسوج ومتغیرهای بزرگ مقیاسNCEP ارزیابی و سپس اثرتغییراقلیم در دوره 93-2067 با استفاده از خروجی های مدل CGCM3 تحت سناریویA2 پیش بینی شد. ارزیابی دقیقی از عملکرد مدل در سه سطح روزانه، ماهانه و سالانه جهت بررسی نقاط قوت و ضعف مدل در ارزیابی آثار تغییراقلیم انجام شد. نتایج نشان داد عملکرد مدل در مقیاس روزانه خوب است، اما در شبیه سازی توزیع بارش های روزانه حداکثر سالانه قابل قبول نیست؛ در مقیاس ماهانه و همچنین در بازتولید توزیع سالانه بارش در سطح اعتماد 90% قابل قبول، اما نسبتا ضعیف است. عملکرد مدل در بازتولید توزیع سالانه دما قابل قبول نیست. در ارزیابی اثر تغییراقلیم نتایج نشاد داد که در آینده میانگین دمای حداکثر و حداقل ماهانه در همه ماه های سال تقریبا به صورت یکسان افزایش، میانگین بارش در فصل بهار کاهش و در فصل پاییز افزایش خواهد یافت. افزایش میانگین بارش و دمای سالانه به ترتیب52% و 76/2 درجه سانتیگراد پیش بینی می شود.