ارزیابی کارایی و بهره وری بیمارستان های ایران با تاکید بر شاخص های رفاه و توسعه اجتماعی

با توجه به اهمیت صنعت بیمارستان، این پژوهش به بررسی کارایی و بهره وری در بیمارستان های دوازده استان کشور با استفاده از مدل تحلیل فراگیر داده ها بر مبنای روش حداقل سازی عوامل تولید (VRS) و شاخص مالم کوئیست طی دوره زمانی 1395-1385 پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که کارایی کلیه بیمارستان ها در طول دوره مورد بررسی روند صعودی داشته اند و همچنین استان های شمالی نسبت به استان های جنوبی از کارایی بالاتری برخوردارند. همچنین در سال های مورد مطالعه کمترین میزان کارایی فنی مربوط به واحد بیمارستان استان سیستان و بلوچستان بوده است. از طرفی نتایج شاخص مالم کوئیست نشان می دهد که در دوره مورد بررسی شاخص تغییر بهره وری کل برای 12 استان 034/1 می باشد و برای کل استان های مورد بررسی تغییرات در کارایی مقیاس، تغییرات کارایی مدیریتی و تغییرات بهره وری کارایی فنی کاهش یافته، اما افزایش بیشتر در تغییرات کارایی تکنولوژیکی توانسته موجبات افزایش در تغییرات بهره وری کل عوامل تولید را فراهم نماید. با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می شود که به منظور افزایش کارایی و بهره وری در بیمارستان ها اقداماتی مانند بهبود کمی و کیفی خدمات، افزایش توان جذب منابع مالی، ارزیابی مستمر عملکرد، واگذاری ارائه خدمات به بخش غیردولتی، استفاده بهینه از نیروی انسانی، افزایش اختیارات مدیریتی در بیمارستان ها و تخصیص بهینه تخت ها در دستور کار قرار گیرد.