طراحی الگوی کیفیت زندگی سالمندان بر پایه استرس ادراک شده و تحمل پریشانی

سالمندی به دلایلی همچون پیشرفت علم و فناوری درمانی به صورت یک پدیده، نمود یافته است. محدودشدن شبکه ارتباطات شخصی و نارسائی در بعد جسمی و اجتماعی منجر به ادراک استرس شده که این عامل می‏ تواند تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی سالمند برجای گذارد. بنابراین مقابله با چالش های پیش روی این پدیده و استفاده از راهکارهای مناسب به منظور بهبود وضعیت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان اهمیت زیادی دارد. این پژوهش با هدف ارائه یک مدل از تحمل پریشانی و استرس ادراک ‏شده برای کمک به فهم بهتر کیفیت ‏زندگی سالمندان انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی با استفاده از روش‏ مدل‏ یابی بود. حجم نمونه تعداد 377 نفر از سالمندان بالای 60 سال ساکن تهران در سال 1397 بود که به شیوه نمونه ‏گیری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه‏ های کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)، تحمل پریشانی (DTS) و استرس ادراک‏ شده-14 (PSS-14)، ارزیابی شدند و در نهایت داده‏ ها با روش تحلیل مسیر توسط نرم‏ افزارهای SPSS-20 و AMOS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‏ ها نشان داد بین استرس ادراک‏ شده و کیفیت‏ زندگی سالمندان رابطه منفی و معنادار وجود داشت (0/01<p). همچنین بین تحمل پریشانی با کیفیت ‏زندگی سالمندان، رابطه مثبت و معنادار دیده شد (0/01<p). یافته‏ ها نقش واسطه ‏گری استرس ادراک‏ شده در رابطه بین تحمل پریشانی و کیفیت‏ زندگی سالمندان را مورد تایید قرار داد. با توجه به یافته‏ ها، آموزش های لازم جهت افزایش تحمل پریشانی و اضافه‫کردن برنامه‏ های مداخله ‏ای در زمینه توانمندسازی سالمندان در برابر استرس، راهی مناسب برای ارتقای کیفیت‏ زندگی سالمندان محسوب می‏شود و برای پیشگیری از بیماری‏ های روان‏تنی و همچنین مشکلات اجتماعی سالمندان می‏ توان از آن استفاده کرد.