ارزیابی روند بهبود آسیب کلیوی ناشی از ایسکمی و پرفیوژن مجدد در موش صحرایی با استفاده از دستگاه اسپکت حیوانات کوچک

آسیب کلیوی ناشی از ایسکمی/ پرفیوژن مجدد، پدیده کلینیکی شایعی است که می تواند سبب شروع بیماری های کلیوی پیشرونده شده و نهایتا منجر به آسیب مزمن کلیوی گردد. هدف این مطالعه ارزیابی نتایج حاصل از تصویربرداری غیرتهاجمی به وسیله ی دستگاه اسپکت، جهت بررسی روند ترمیم در مدل حیوانی ایسکمی/ پرفیوژن مجدد کلیوی می باشد. موش های صحرایی نر جهت ایجاد مدل آسیب ایسکمی/ پرفیوژن مجدد یک طرفه کلیوی استفاده شد. پدیکل کلیوی چپ به مدت 120 دقیقه مسدود شد و به دنبال آن حیوانات در سه زمان 24 ساعت، یک هفته و 3 هفته پرفیوژن مجدد بررسی شدند. در هر کدام از این زمان ها، رادیوداروی 99mTc-DMSA به صورت وریدی تزریق و با استفاده از دستگاه اسپکت، اسکن انجام شد. همچنین نمونه خون و بافت کلیوی برداشته شد. پس از 24 ساعت، میزان اکتیویته تجمع یافته در کلیه ایسکمیک نسبت به کلیه سالم مقابل بسیار پایین بود؛ همچنین، تغییرات شدید بافتی کلیوی نیز مشهود بود. پس از یک و سه هفته، نسبت جذب رادیودارو کلیه ایسکمیک به کلیه سالم در مقایسه با 24 ساعت افزایش یافته و اکتیویته جذب شده به صورت متعادل تری میان دو کلیه تقسیم شده بود که با نتایج هیستولوژیک نیز همخوانی قابل ملاحظه ای داشت. در تمامی زمان ها، میزان اوره و کراتینین تغییر معنی داری نسبت به حالت پایه نشان نمی داد. نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می دهد که در ارزیابی پیگیرانه طولانی مدت ترمیم کلیه در مدل های آسیب ایسکمیک کلیوی جوندگان، تصویربرداری غیر تهاجمی با استفاده از رادیوداروی 99mTc-DMSA توسط دستگاه اسپکت حیوانات کوچک، ابزار مناسبی را در اختیار محققین قرار می دهد و نتایج آن با مطالعات تهاجمی بافت شناسی هم خوانی قابل توجهی نشان می دهد.