تفسیر آنومالی های مغناطیسی منطقه آستمال با استفاده از روش بزرگترین مقدار ویژه

یکی از اهداف مهم در تفسیر داده های میدان مغناطیسی تعیین موقعیت افقی توده های مسبب آنومالی می باشد بدین منظور روش های مختلفی ارائه شده است که بر پایه گرادیان هایی از میدان پتانسیل بنا شده اند. در این پژوهش از روش های مقادیر ویژه جهت تعیین مرز توده های مغناطیسی استفاده شد این روش ها بر روی داده های مغناطیسی مدل مصنوعی با و بدون نویز اعمال گردید نتایج حاکی از کارایی روش بزرگترین مقدار ویژه و عدم کارایی روش دترمینان و کوچکترین مقدار ویژه در تعیین مرز توده های مغناطیسی است. مقایسه روش بزرگترین مقدار ویژه با دیگر روش های تعیین مرز بیانگر دقت بسیار بالای آن در تعیین مرز توده و عدم تولید لبه کاذب می باشد همچنین روش بزرگترین مقدار ویژه نسبت به روش زاویه تیلت از کارآیی بسیار بالایی در تفکیک توده های عمیق برخوردار است. روش بزرگترین مقدار ویژه همراه با روش های مشتق قائم مرتبه اول و دوم، سیگنال-تحلیلی و زاویه تیلت جهت تفسیر داده های مغناطیسی منطقه آستمال، ورزقان، آذربایجان شرقی به کار برده شد نتایج بیانگر کارآیی بسیار خوب روش بزرگترین مقدار ویژه در تعیین مرز توده های مگنتیتی، موقعیت گسل ها و دایک های منطقه می باشد. تلفیق نتایج حاصل از روش های مغناطیسی با داده های زمین شناسی منطقه حاکی از نفوذ سیالات کانی ساز در داخل گسل ها و و شکستگی های منطقه بوده که در این بین دایک های موجود در منطقه نقش عمده ای در تمرکز و انباشتگی سیالات کانی ساز جهت تشکیل آنومالی A داشته اند همچنین نتایج نشان می دهد که سه آنومالی A، B و C یک پارچه نبوده بلکه هر کدام از آنها به صورت مستقل در داخل شکستگی ها و گسل های منطقه تشکیل شده اند.