تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش گر-C در موش های صحرایی پس از القاء دیابت استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید
تغییرات در آدپیوکین های پلاسما و پارامترهای التهابی در دیابت نوع 2، به علت چاقی و به طور مستقیم با وضعیت دیابت ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) بر نسبت آدیپونکتین به لپتین و پروتئین واکنش گر-C (CRP) در موش های دیابتی نوع 2 بود.
در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 54±205 به سه گروه(کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT)) به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) را به وسیله تردمیل انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی متغیرهای خونی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(one-wayANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح P≤0.05 بررسی شدند.
القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید منجر به کاهش معنادار آدیپونکتین(P=0.000) و لپتین(P=0.000) و افزایش معنادار پروتئین واکنش گر-C (P=0.000) در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد. 10هفته تمرین HIIT موجب کاهش معنادار در قندخون ناشتا(P=0.010)، پروتئین واکنش گر-C (P=0.024) و افزایش معنادار سطوح سرمی لپتین(P=0.001) و آدیپونکتین(P=0.042) در گروه تمرین HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.
به نظر می رسد تمرین HIIT از طریق تغییر در سطوح سرمی آدیپونکتین و لپتین موجب بهبود التهاب(پروتئین واکنش گر-C) در موش های صحرایی دیابتی نوع 2 می شود. در تحقیق حاضر 10 هفته تمرین HIIT موجب افزایش نسبت آدیپونکتین به لپتین و متعاقب آن کاهش پروتئین واکنش گر-C شد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.