ارزیابی تغییرات سلسه مراتبی شهرستان های استان کرمانشاه از نظر شاخص های جمعیتی مسکن در دوره های سرشماری 1375 تا 1395

مسکن از جمله مهمترین مسائلی است که انسانها همواره با آن دست به گریبان بوده و در تلاش برای رفع این مسئله و یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن بوده اند. لزوم توجه به شاخصهای مسکن برای درک بهتر مشکلات بخش مسکن بسیار ضروری به نظر میرسد، در این میان شهر کرمانشاه به دلایل گوناگون مشکل مسکن را به صورت مشکلی حاد درآورده است. این مشکلات خود را به صورت بدمسکنی، کیفیت پایین مسکن، نامناسب بودن بافت و مصالح ساختمانی در سکونتگاه ها نمایان کرده است؛ که بسیار نگران کننده به نظر میرسد. بنابراین تحقیق حاضر به بررسی وضعیت شهرستانهای استان کرمانشاه در دوره های سرشماری 1395-1375 و تغییر جایگاه این شهرستانها در برخورداری از شاخصهای جمعیتی مسکن میپردازد. روش تحقیق، تحلیلی و مقایسه ای میباشد. در این مطالعه 21 شاخص کمی و کیفی موثر در بخش مسکن شناسایی شدند، سپس جهت اختصاص اوزان به هر یک از آنها، از روش آنتروپی شانون استفاده شد. نتایج وزندهی بر طبق این روش نشان داد که شاخصهای ضریب کمبود مسکن و خانوارهای دارای حداقل برق به ترتیب در سالهای 1375 و 1395 با اهمیت ترین شاخصها هستند. سپس از مدل ویکور برای رتبه بندی شهرستانها استفاده شد. نتیجه رتبه بندی بیانگر آن است که در سال 1375 شهرستان روانسر در رتبه نخست و شهرستان هرسین در رتبه آخر برخورداری قرار دارد. در سال 1395 نیز شهرستان اسلام آباد در رتبه نخست برخورداری و شهرستان دالاهو در رتبه آخر برخورداری قرار دارد. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین میزان برخورداری شهرستانها با جمعیت آنها، بیانگر عدم وجود همبستگی در سال 1375 و وجود همبستگی در سال 1395 در رابطه بین این دو عامل میباشد. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین میزان برخورداری شهرستانها با فاصله آنها از مرکز استان، بیانگر عدم وجود همبستگی در سال 1375 و وجود همبستگی در سال 1395 در رابطه بین این دو عامل میباشد.