اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به چاقی و اضافه وزن و اختلال پرخوری: یک کارآزمایی بالینی

تحقیقات نشان داده است که اضافه وزن با افزایش خطر اختلالات خوردن و در نتیجه کاهش سطح کیفیت زندگی همراه است و لذا  درمانی که هم اختلال پرخوری و هم اضافه وزن را مورد هدف قرار دهد، حیاتی به نظر می رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به چاقی، اضافه وزن و اختلال پرخوری انجام شد. در این مطالعه کارآزمایی، جامعه پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به چاقی، اضافه وزن و پرخوری شهرستان کاشان در سال 1394 بود. 60 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 هفته در 20 جلسه تحت رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ درمان روان شناختی دریافت نکرد. گروه ها قبل و بعد از درمان از نظر کیفیت زندگی توسط پرسش نامه کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با تحلیل کوواریانس یک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. میانگین و انحراف معیار سن گروه آزمایش 91/7±82/29 سال و گروه کنترل 22/7±47/31 سال بود (340/0P=). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که از لحاظ متغیر کیفیت زندگی بین گروه مداخله و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0P<). با توجه به نتایج، به نظر می رسد رفتاردرمانی دیالکتیکی، با آموزه هایی مثل تغییر سبک زندگی، بهبود روابط بین فردی، راهبردهای تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و ذهن آگاهی می تواند به عنوان یک مداخله روان شناختی موثر و مکمل در بیماران مبتلا به پرخوری به منظور ارتقاء کیفیت زندگی آن ها، مورد استفاده قرار گیرد.