تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی بر نقص حافظه ناشی از مورفین در موش صحرایی نر: یک مطالعه تجربی

مطالعات متعدد نشان می دهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی می گردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود. در مطالعه تجربی حاضر، 104 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-220 گرم) به طور تصادفی به 13 گروه 8 تایی شامل سالین، گروه های دریافت کننده مورفین (5/7-‏5/0 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه های دریافت کننده گرلین (3-0 نانو‏مول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (5/7 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیر‏فعال انجام گرفت. در کلیه گروه‏ ها بلافاصله پس از آموزش‏، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از 5 دقیقه، سالین و یا مورفین به‏صورت زیر‏جلدی تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس (یک طرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.    نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‏داری کاهش می دهد (001/0p<). هم چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (5/7 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (001/0p<). تزریق گرلین به همراه سالین تاثیر معنی‏داری بر به‏خاطر‏آوری حافظه نداشت (05/0<p). نتایج فوق نشان می‏دهد که تزریق گرلین به درون ناحیه VTA از بروز اثر تخریبی مورفین بر حافظه اجتنابی جلوگیری می‏کند.