مطالعه ایزوترم های جذب لاکاز توسط مونتموریلونیت K10 و زئولیت

لاکازها آنزیم هایی توانمند دراکسید کردن ترکیبات فنولی و غیرفنولی مختلف و همچنین آلاینده های محیطی بسیار مقاوم هستند. یکی از موثرترین روش ها برای بهبود ویژگی های آنها نظیر بالا بردن پایداری این آنزیم ها و حتی افزایش فعالیت آنها، تثبیت لاکازها بر حامل های مختلف از جمله کانی ها است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ویژگی های جذب آنزیم لاکاز استخراج شده از قارچ ترامتس ورسیکالر (T. versicolor) توسط کانی های مونتموریلونیت K10 و زئولیت در قالب ایزوترم های جذبی لانگمویر، فروندلیچ، تمکین و دوبینین- رادوشکویچ بود. بر اساس نتایج این مطالعه، جذب لاکاز بر مونتموریلونیت بالاترین تطابق را نخست با مدل دوبینین- رادوشکویچ و سپس با مدل ایزوترم جذبی لانگمویر نشان داد. بر این اساس، جذب لاکاز توسط مونتموریلونیت احتمالا فیزیکی بود و توزیع همگنی از جایگاه های فعال در سطح این کانی وجود داشت. از طرفی، جذب لاکاز توسط زئولیت بهترین انطباق را با مدل فروندلیچ نشان داد که این امر بر احتمال جذب چندلایه ای آنزیم توسط سطوح ناهمگن و نیز شرایط جذب مطلوب دلالت دارد. همچنین، بر اساس مقادیر پارامتر تعادل (RL)، گرچه جذب برای هر دو کانی مورد مطالعه مطلوب بود، اما این مطلوب بودن در غلظت های اولیه بالای لاکاز بیشتر بود. بطور کلی، جذب چند لایه ای لاکاز بر سطح زئولیت، احتمال درجه بالاتری از ممانعت فضایی و تغییرات در ساختار آنزیمی را قوت می بخشد و متعاقبا کاهش کارآیی کاتالیزوری آنزیم نیز محتمل است. بنابراین بر اساس نتایج این مطالعه، مونتموریلونیت از شرایط مناسب تری برای استفاده به عنوان حامل آنزیم لاکاز برخوردار است. اگرچه، مطالعات تکمیلی مانند آزمایشات سینتیکی برای تصمیم گیری های نهایی کمک کننده خواهند بود.