مدیریت رواناب شهری در توسعه پایدار و محیط زیست

سطوح خیابان ها و پشت بام ساختمان ها در شهر ها همانند مانعی در برابر نفوذ آب باران به داخل خاک عمل کرده و درنتیجه افزایش رواناب در سطح شهر را به دنبال خواهند داشت. یکی از راهکار های عملی که علاوه بر تامین بخشی از نیاز غیر شرب ساکنین، در کاهش رواناب سطح شهر ها و خسارات ناشی از آن نیز می تواند موثر باشد، اجرای سامانه های استحصال آب باران است. در این روش، بخش اعظمی از رواناب حاصل از بارش در مخازن ذخیره می گردد. در این تحقیق، با شبیه سازی سامانه سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی در نرم افزار Matlab، به بهینه سازی مخازن ذخیره آب باران در شهر های کرج و اهواز پرداخته شد و با توجه به حجم بهینه مخازن، آمار بارندگی و مشخصات ساختمان های مسکونی، به تحلیل و بررسی حجم آب قابل ذخیره و حجم آب سرریز شده از مخازن پرداخته شد و برآوردی از تعداد روزهایی از سال که بتوان با استفاده از این رواناب، نیاز غیرشرب ساکنین را تامین کرد، صورت گرفت. نتایج نشان داد که علی رغم این که متوسط بارندگی سالانه اهواز از کرج کم تر می باشد، ولی نسبت سرریز از مخزن در اهواز به دلیل نامنظم و رگباری بودن روند بارش در این شهر بیشتر بوده و درصد تبدیل بارش به رواناب بیشتر است.