تعیین و کمی سازی ارزش زیبایی شناسی سیمای سرزمین در بخش مرکزی استان اصفهان

با افزایش سرعت شهرنشینی، نیاز انسان به ارتباط با طبیعت و تجربه کیفیت های زیباشناختی مانند زیبایی مناظر، هوای تازه، تنوع توپوگرافی و زیرساخت های سبز در حال افزایش است. از این رو کیفیت زیباشناختی سیمای سرزمین به عنوان یک منبع با ارزش درخور حفاظت در نظر گرفته می شود. هدف از ارزیابی کیفیت دیداری سیمای سرزمین، مشخص کردن معیارهایی است که بر اساس آنها سیماهای دارای ارزش زیبایی شناسی را حفظ و بازسازی کرد. در این مطالعه به منظور کمی سازی ارزش زیبایی شناسی پس از مرور منابع و بررسی ویژگی های منطقه مطالعاتی، معیارهای موثر در ارزش زیبایی شناسی مشخص، نقشه سازی و سپس استاندارد شد و در گام بعد با به کارگیری روش ترکیب خطی وزن دار، مناطق دارای ارزش زیبایی شناسی تعیین شد. در نهایت مناطق دارای ارزش زیبایی شناسی با درجات متفاوتی از مطلوبیت مشخص شد. بر اساس نتایج به دست آمده، مناطق دارای بیشترین ارزش زیبایی شناسی با مساحت 64/40 کیلومتر مربع کمترین مساحت و مناطق دارای ارزش زیبایی شناسی کم با مساحت 65/477 کیلومتر مربع بیشترین مساحت منطقه را به خود اختصاص داده اند. نتایج این مطالعه می تواند به منظور بهبود مدیریت و کیفیت سیمای سرزمین برای تصمیم گیران سومند واقع شود.