«ایزد ماشینی »و مرگ تراژدی بررسی چرایی انحطاط تراژدی، همزمان با ظهورسوبژکتیویته در فلسفه

از منظر نیچه زوال تراژدی های یونان باستان حاصل انحرافی عظیم تر، تحت تاثیر سقراط و جریان سقراط گروی است که فرهنگ و تمدن یونان باستان را دستخوش انحطاط کرد. نیچه در زایش تراژدی با مطرح کردن این ایده که «زندگی تنها به مثابه ی یک پدیده ی زیبایی شناختی قابل توجیه است»، بر علیه سقراط اقامه ی دعوی می کند که با رویکردی دیالکتیکی، سوبژکتیویته را وارد فلسفه کرده و موجبات انحطاط تمدن زیبایی شناختی یونان باستان و در پی آن تراژدی های عصر کهن را فراهم کرده است. این مقاله با نگاهی بر رویکرد نیچه در زایش تراژدی، به مقایسه ی سیر انحطاط تراژدی های یونان باستان با مرحله ی گذار فلسفه از دوره ی پیشا سقراطی به دوره ی سقراطی می پردازد. هدف از این مقایسه تبیین رویکرد تراژیک به زندگی در تقابل با رویکرد نظرورزانه ی مدرن است. بدیهی است که با شناخت آن زمینه های ایدئولوژیک یا همان ایزدان ماشینی (Deus ex Machina) که نظم تراژیک را در فلسفه بر هم زده و سوبژکتیویسم را وارد فلسفه کردند، می توان با رویکردی آسیب شناختی به دلایل فلسفی صعود و نزول درام در یک فرهنگ یا تمدن پی برد. بر این اساس این مقاله تلاش می کند تا با رویکردی توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر منابع و اسناد کتابخانه ای، به بررسی رابطه ی همبستگی میان فلسفه ی سوبژکتیویته و بنیان معرفت شناختی درام بپردازد.