بررسی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنان در گیلان

عفونت های بیمارستانی به دلیل مرگ و میر و هزینه های اقتصادی بالا ، مهم ترین چالش سیستم های بهداشتی است. هدف این بررسی ، ارزیابی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و تعیین الگوهای مقاومت دارویی  بوده است. بررسی توصیفی گذشته نگر حاضر بر روی  پرونده 738 بیمار بستری شده در بیمارستان پورسینا رشت از فروردین 1392 تا پایان شهریور 1394 انجام شد. نوع عفونت بیمارستانی ، علت عفونت و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از پرونده بیماران استخراج و در نهایت تمامی داده ها وارد SPSS نسخه 21 شده و توسط تست های  آماری توصیفی،  تجزیه و تحلیل گردید. 6/62 درصد از بیماران مرد بودند. شایعترین علت عفونت بیمارستانی ، آسینتوباکتر(66/24 درصد) بود. عفونت ادراری(2/35 درصد) شایعترین شکل عفونت بیمارسانی بود. بیشترین و کمترین  میزان مقاومت در آسینتوباکتر به ترتیب به سفازولین (48/98 درصد)  و توبرامایسین( 14/57 درصد)، در استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب به آموکسی سیلین( 2/75  درصد ) و ونکومایسین ( 12/6 درصد )، درای کلای به ترتیب به آمپی سیلین ( 33/74 درصد)  و نیترافورانتوئین ( 86/8 درصد )،  در انتروباکتر به ترتیب به سفالکسین ( 87/96 درصد ) و مروپنم ( 37/41 درصد)، در کلبسیلا به ترتیب به آمپی سیلین ( 19/90 درصد) و آمیکاسین ( 5/21 درصد )، در سودوموناس به ترتیب به سفازولین ( 98 درصد)  و مروپنم ( 22/22  درصد) دیده شد.  شناخت وتشخیص به موقع مقاومت آنتی بیوتیکی و استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها برای کاهش ایجاد مقاومت دارویی از مهمترین اصولی است که باید در انتخاب آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماران، مد نظر قرار گیرد.