اثر انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی رفتار شهروندی سازمانی در شرکت بیمه ایران

امروزه منابع انسانی یکی از سرمایه های بزرگ شرکت ها به خصوص شرکت های خدماتی ازجمله شرکت های بیمه ای می باشد. با توجه به نقشی که منابع انسانی دررسیدن سازمان ها به اثربخشی ایفا می کند، همواره توجه سازمان ها و مدیران منابع انسانی را برای ایفای هر چه بهتر نقشی که این منابع در سازمان بر عهده دارند، جلب می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی رفتارشهروندی سازمانی در شرکت بیمه ایران می باشد. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده و برای تعیین حجم نمونه، از فرمول کوکران استفاده شد و حجم نمونه،100 نفر تعیین گردید. برای روایی پرسش نامه از روایی محتوایی، روایی همگرا و روایی واگرا، همچنین برای بررسی پایایی سازه ها از روش آلفای‏کرونباخ، پایایی ترکیبی (CR) و برای پایایی معرف‏ها از ضریب بارهای عاملی استفاده شد، برای بررسی مدل مفهومی پژوهش و آزمون فرضیه های پژوهش،روش تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری مبتنی بر واریانس با استفاده از روش حداقل مربعات‏ جزئی به کار رفت. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار spss و PLS Smartمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین انعطاف پذیری منابع انسانی و اثربخشی سازمانی با آماره  t (478/9)، انعطاف پذیری منابع انسانی و رفتارشهروندی سازمانی با آماره  t(894/28)، رفتارشهروندی سازمانی و اثربخشی سازمانی با آماره t (092/2) اثر معناداری وجود دارد. همچنین یافته های حاصل از آزمون سوبل نشان داد که تقریبا 17 درصد از تغییرات انعطاف پذیری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی از طریق متغیر میانجی رفتارشهروندی سازمانی تبیین می شود.