هیجامدافزایی واژگان در داستان هورلا اثر موپاسان

زبان مجموعه ای منسجم و نظام یافته از علائم است که برای انتقال افکار و احساسات انسان ها استفاده می شود. متن ادبی از بهترین بسترها برای انتقال هیجانات نویسندگان است. داستان هورلا، اثر گی دو موپاسان، که برگرفته از تجربه زیسته او نسبت به بحران هویت خویش است، بهترین مصداق این موضوع است. در این اثر، نویسنده با استفاده چندباره واژگان «هورلا» و «نتوانستن»، هیجان خواننده را نسبت به این واژگان و بحران ازخودبیگانگی راوی برمی انگیزد. از دیدگاه روان شناسان زبان، این هیجان خواننده، از کنش و واکنش ذهن و زبان او ناشی می شود. در این پژوهش سعی شده است تا از منظر روان شناسی زبان در پرتوی الگوی هیجامد و با درنظر گرفتن مولفه های سه گانه هیجامد (بسامد، حس و هیجان) به مفهوم ازخودبیگانگی در این داستان از طریق هیجامدافزایی واژگان «هورلا» و «نتوانستن» پرداخته شود. این هیجامدافزایی با افزایش بسامد واژگان یادشده که به نوعی نمایانگر عدم آزادی اگزیستانسیال و ازخودبیگانگی راوی است و همچنین با درگیر کردن بیشتر حواس خواننده از طریق توصیف تجربیات حسی راوی از هورلا (به منزله دیگری)، باعث هیجان ترس در خواننده می شود و هیجامد درونی نویسنده نسبت به مفهوم ازخودبیگانگی به خواننده القا می شود.