رابطه بین خوش بینی و نشاط ذهنی با نقش واسطه ای تاب آوری درسالمندان

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان توجه به سلامت روان آنها حائز اهمیت می باشد. در نتیجه اولین گام در دستیابی به جامعه سالمندی سالم و فعال، شناخت وضعیت سالمندان در ابعاد جسمی، روانشناختی و اجتماعی است .
این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین خوش بینی و نشاط ذهنی با میانجیگری تاب آوری انجام گرفت. طرح این پژوهش از لحاظ هدف جز تحقیقات کاربردی و از لحاظ اجرا جز تحقیقات توصیفی - همبستگی بود.
جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سالمندان شهر سنندج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 200 نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خوش بینی شییر و کارور پرسشنامه نشاط ذهنی ریان و فردریک و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون استفاده گردید تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل مسیر انجام گرفت.
یافته های این پژوهش تاییدی بر تحقیقات قبلی است و دارای تلویحات کاربردی در زمینه آموزش روانشناسی مثبت در دوره سالمندی می باشد .
نتایج این آزمون نشان داد که خوش بینی هم مستقیم و هم غیر مستقیم اثر مثبتی بر نشاط ذهنی دارد. همچنین اثر تاب آوری بر نشاط ذهنی معنی دار است (0/05≤P).