استحکام قاعده وفای به عهد در معاهدات بین المللی از منظر قرآن کریم

قاعده «وفای به عهد»، قاعده اصلی حقوق معاهدات، از نظر آموزه های قرآنی بر خلاف نظام حقوق بین الملل، از استحکامی دو چندان برخوردار است. زیرا برخلاف نظام حقوقی یاد شده نه «خروج اختیاری» و نه « تغییر بنیادین اوضاع واحوال زمان انعقاد معاهده»، هیچ یک مستند عدم پایبندی به تعهدات ناشی از معاهدات نمی باشند. از منظر این کتاب آسمانی تنها استثنای این قاعده اصلی در حوزه حقوق معاهدات، نقض تعهدات بین المللی از سوی طرف های معاهده است. نوشتار حاضر بر اساس روش تفسیر موضوعی میان رشته ای، اولا شمول آیات الهی در حوزه عهد بر لزوم اجرای حقوق و تعهدات ناشی از معاهدات را اثبات می نماید و ثانیا استحکام این قاعده در روابط بین المللی را در دو ساحت ماهیت التزام و گستره زمانی و مخاطب را تبیین می نماید.