بررسی میزان دانش و نگرش دستیاران مجتمع بیمارستانی امام خمینی شهر تهران از رضایت آگاهانه و جنبه های قانونی آن در سال 1396

زندگی حرفه ای با مجموعه ای از مقررات و قوانین به هم آمیخته است، از نظر قانونی رضایت آگاهانه برای درمان، یک ابزار مدیریت ریسک بوده که نشان دهنده مسئولیت پذیری فرد مسئول می باشد. در این مطالعه ما بر آن شدیم تا در میان جامعه دستیاران شاغل به تحصیل در بیمارستان امام خمینی(ره) شهر تهران میزان آگاهی و نگرششان را در مورد رضایت آگاهانه بررسی نماییم این مطالعه مقطعی توسط پرسشنامه خود ساخته، نگرش و آگاهی 100 دستیار فیلد جراحی و داخلی را مورد سنجش قرار داد. یافته های این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSSآنالیز شده است. میانگین سنی دستیاران 30.7 سال بود، 45 درصد از آنها در فیلد جراحی و بقیه در فیلد داخلی به تحصیل مشغول بودند. با افزایش یا کاهش سالهای تحصیل دستیاران میزان آگاهی و نگرش آنها هیچ تغییری نکرده بود .14 درصد رزیدنت ها نگرش کامل و 41 درصد اصلا نگرش نداشته اند و 27 درصد آگاهی کامل و 36 درصد اصلا آگاهی نداشته اند. میزان نگرش و آگاهی دستیاران با متغیرهای سن ،جنس،سابقه کار،straight بودن یا نبودن،سال تحصیلی،سابقه وجودشکایت و فیلد تحصیلی(داخلی و جراحی) ارتباط معناداری نداشت اما آگاهی دستیاران با رشته تحصیلی آنها رابطه معناداری داشت(04/0 : P) به نظر می رسد بایستی برای افزایش دانش و آگاهی دستیاران ،در سیاست های آموزشی بیمارستانهای آموزشی در مورد رضایت آگاهانه خصوصا در رشته های فیلد جراحی اصلاحاتی صورت گیرد .