ارزیابی و تحلیل توان بوم شناختی منطقه حفاظت شده باشگل با رویکرد زون بندی و ارتقای سطح حفاظت

ارزیابی توان بوم شناختی سرزمین به عنوان هسته مطالعات محیط زیستی، قبل از توسعه برای کاربری های مختلف ضروری است. مناطق حفاظت شده برای دستیابی به اهداف پیش بینی شده براساس معیارهای IUCN، لازم است طی فرآیند ارزیابی توان محیط زیستی، زون بندی شوند. این پژوهش با هدف تعیین توان بوم شناختی و زون بندی منطقه حفاظت شده باشگل با روش تجزیه و تحلیل سیستمی جهت طبقه بندی مجدد حفاظتی آن صورت گرفت. برای نیل به آن، با تهیه نقشه منابع اکولوژیکی پایدار و ناپایدار و اقتصادی اجتماعی محدوده در مقیاس 1:25000 و تجزیه و تحلیل و جمع بندی آن با سامانه اطلاعات جغرافیایی، 1012 یگان محیط زیستی در منطقه حاصل شد. از مقایسه واحدهای همگن با مدل اکولوژیکی ویژه منطقه، نقشه های توان اکولوژیکی تهیه و سپس با تلفیق و ادغام واحدهای دارای کاربری یکسان، در ابتدا نقشه پایه زون بندی و در نهایت، با اولویت بندی و ساماندهی زون های اولیه، نقشه زون بندی نهایی به عنوان واحد های برنامه ریزی تهیه گردید. نتایج نشان داد از کل منطقه (24399هکتار)، 24/14% (6133/14 هکتار) در زون طبیعت محدود شده، 58/41% (14250/99هکتار) در زون حفاظت شده، 0/32% (77/4 هکتار) در زون تفرج گسترده، 13/63% (3324/65 هکتار) در زون سایر استفاده ها، 1/87% (456/87 هکتار) در زون بازسازی و احیاء، 0/6% (145/26 هکتار) در زون سپر بازدارنده، 0/04% (9/12 هکتار) در زون تاریخی و فرهنگی و 0/005% (1/32 هکتار) در زون اداری قرار دارد. با توجه به وسعت زیاد زون حفاظت، منطقه باشگل از ارزش حفاظتی بالا برخوردار است اما یکی از زون های لازم (زون تفرج متمرکز) برای ارتقا به پارک ملی را ندارد.