عادات غذایی میگو خنجری Edwards, 1837) Parapenaeopsis stylifera) در آب های ساحلی استان هرمزگان

این مطالعه با هدف بررسی رفتار تغذیه ای میگو خنجریParapenaeopsis stylifera  در آب های ساحلی هرمزگان (مناطق بین بندرعباس، هرمز و قشم) انجام شد. نمونه برداری به مدت 12 ماه از تیر ماه 1395 تا خرداد ماه 1396 و با تور ترال کف ویژه میگو انجام شد. محتویات 363 میگو با دامنه طول کاراپاس 12 تا 33 میلی متر مورد بررسی قرار گرفت. موادغذایی شناسایی شده در روده میگو شامل سخت پوست (84%)، الیاف گیاهی (7%)، دیاتومه (6%)، فورمینیفورا (روزنه داران)(1%)،کرم نماتد (0/57%) و مژه داران (0/28%) و شکم پا (0/28%) بود. میزان شاخصcvدر هر دوجنس متفاوت و به طور معنی داری در جنس نر بیش تر از ماده بود، درحالی که این شاخص در کلاس های طولی مختلف اختلاف معنی داری نداشت.هم چنین نتایج این تحقیق نشان داد که در بین غذاهای ترجیحی میگو خنجری بیش ترین فراوانی حضور مربوط به گروه غذایی سخت پوستان بود درحالی که میزان شاخصFp  در کلاس های طولی مختلف اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد سخت پوستان بیش ترین فراوانی حضور را در محتویات روده میگوها درهمه مراحل رسیدگی تخمدان را به خود اختصاص داده بودند.