تبیین و نقد «ایمان فلسفی» کارل یاسپرس

کارل یاسپرس در مقابل ایمان دینی از اصطلاح ایمان فلسفی استفاده می کند و در توصیف سلبی آن معتقد است که آن نمی تواند یک آیین باشد؛ تفکرش جزمی نیست؛ بر هیچ چیز عینی و محدودی در جهان مبتنی نیست؛ ذات آن صرفا تاریخی است و نمی تواند در امر کلی استوار گردد. ایمان فلسفی همیشه در یک فرایند دیالکتیکی ائتلاف و نفی قرار دارد و اصول آن، چنین اند: 1- خداوند وجود دارد. 2- یک امر مطلق وجود دارد. 3- واقعیت جهان به طور ناپایداری میان خداوند و وجود، به وجود خود ادامه میدهد. هیچ یک از این اصول، قابل اثبات نیستند و در تعلیق غیردانش باقی میمانند. همچنین عقل، عنصر ضروری ایمان فلسفی است و عامل تقویت ارتباط میان انسان ها برای دستیابی به حقیقت؛ لذا ایمان فلسفی را میتوان ایمان در ارتباط نیز نامید. نهایتا، ایمان فلسفی، ایمان انسان به قابلیت ها و امکانات خویش است. در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی به نگارش درآمده، نکات مثبت و منفی دیدگاه مذکور تبیین شده است.