تامین مالی تارشگری در فضای سایبر و سیاست کیفری ایران در قبال آن

پیشرفت فناوری و ظهور فضای سایبری، بسیاری از مفاهیم سنتی حقوق کیفری را با چالش مواجه ساخته است. یکی از این مفاهیم، تامین مالی تارشگری در فضای سایبر است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای درصدد پاسخ به این سوال است که؛ سیاست کیفری ایران در قبال تامین کنندگان مالی تارشگری در فضای سایبر به چه نحوی است؟ یافته های این مقاله موید آن است که ظهور فضای سایبری باعث سهولت حمایت مالی تارشگران شده و روش هایی از قبیل جمع آوری کمک از طریق فضای مجازی و رسانه ها و استفاده از پول شویی سایبری منجر به تامین مالی آنها می گردد. جمهوری اسامی ایران در راستای مبارزه با تارشگری، با تصویب مقرراتی ازجمله قانون مبارزه با تامین مالی تارشگری در سال 1394 (اصلاحات 1397/4/31) تهیه وجوه و اموال از هر طریق و شیوه ای را به تارشگران، جرم انگاری کرده و پاسخ های متناسبی را در قبال تامین مالی ساده و مشدد، تعیین کرده است. اما علی رغم اطلاق مقررات و شمول آن به تامین مالی سایبری، به نظر می رسد در این زمینه خلا قانونی وجود دارد و ضروری است در قانون به صورت افتراقی و به صراحت به تامین مالی تارشگری در فضای سایبر اشاره گردد.