بررسی مقایسه ای آزمون نگارش در مدل آزمونی بر مبنای اکتیویتی تیوری و روش سنتی

باور بر این است که سنجش مهارت نگارش بدلیل داوری ذهنی وکیفی و یا استفاده از سرفصل های نمره گذاری تحلیلی بطور بلقوه موجب سنجش بسیار موثقی نمی شود. به نظر می رسد که ارزیابی بر اساس یک مدل آزمونی بتواند این مشکلات را حل کند. برای دستیابی به این هدف، این مطالعه ابتدا یک مدل سنجشی بر مبنای نظریه فعالیت ایجاد کرده و سپس آنرا در سنجش عملکردهای نگارشی فراگیران ایرانی زبان انگلیسی بکار برده است. سپس، برای رسیدن به موثق بودن این مدل، نتایج آن را با نتایج دیدگاه سنتی مقایسه کرده است. یک گروه 29 نفری شامل فراگیران زبان انگلیسی که به مدت چهار هفته، هفته ای یک نمونه نگارشی تحویل دادند ، یک گروه شش نفری معلمهایی که بازخوردی از اشکالات فراگیران در طول دوره داشتند و یک نمره کلی به نگارش آنها دادند ، و یک گروه دو نفری هم شامل ناظران این دوره که در پایان دوره بر اساس سرفصل های نمره گذاری تحلیلی دوباره نمره گذاری کردند در این مطالعه شرکت داشتند. نتایج نشان داد که بازخوردهای معلمها در هر نمونه نگارشی و ارتباط اجتماعی معلمها و فراگیران در بالابردن توانایی نگارش فراگیران بسیار موثر بوده است و بکارگیری این مدل در آزمون نگارش موجب متعهد شدن هم فراگیران و هم معلمها در بالابردن توانایی نگارش فراگیران شده و بطور بلقوه نمرات بسیار قابل قبول تر، عادلانه تر و قابل اعتمادتری به عملکرد نگارشی فراگیران داده است.