ویژگی های سبک مینیمالیسم در حکایتهای کشف المحجوب هجویری

شتابزدگی انسان معاصر در بیشتر عرصه های زندگی، نتیجه گسترش ماشینیزم و تسلط تکنولوژی بر دنیای کنونی است. حاصل این امر پدیدآمدن مینیمالیسم در معماری، نقاشی، پیکرتراشی، ادبیات و هنرهای دیگر است. مینیمالیسم در ادبیات سبک یا اصلی ادبی است که بر پایه فشردگی افراطی و ایجاز بیش ازحد محتوای اثر ادبی بنا شده است. پیدایش مینیمالیسم و داستانهای کوتاه کوتاه، در غرب مقوله ای جدید به حساب میآید، اما در ادبیات کهن فارسی، حکایتهای بسیاری وجود دارد که دارای ویژگی ها و پارامترهای داستان مینیمال است. برخی از این ویژگی ها عبارتند از: ایجاز و فشردگی، سادگی طرح و پیرنگ، محدودیت صحنه پردازی و شخصیتها و وقایع، بهره مندی از تم جذاب، بی پیرایگی زبان، سهل و ممتنع بودن و ایجاد مفاهیم پارادوکسیکال در داستان. کشف المحجوب هجویری، یکی از آثار عرفانی و ادبی فارسی است که علاوه بر ویژگی ها و ارزشهای محتوایی، از نظر داستانپردازی نیز قابل تامل و بررسی است. پرسشی که این مقاله برای پاسخگویی به آن نوشته شده این است که: آیا ساختار حکایتهای کشف المحجوب با ویژگی های داستانهای مینیمالیستی مطابقت دارد یا خیر. بنابراین، هدف مقاله حاضر، بررسی و تطبیق مختصات و ویژگی های داستانهای مینیمالیستی با حکایتهای کشف المحجوب است تا نشان داده شود که مینیمالیسم و کوتاهگرایی در حوزه داستان، اگرچه امروز نمود بیشتری یافته است، اما ریشه در ادبیات کهن ایران دارد . نتیجه پژوهش این است که بیشتر حکایتهای کشف المحجوب با ویژگی های داستانپردازی به سبک مینیمالیسم مطابقت دارد.