بنای ساسانی روئه بر کرانه های سیمره

ویژگی های طبیعی و زیست بومی رود سیمره بر روند شکل گیری و تطور استقرارهای انسانی در طول تاریخ تاثیری انکارناپذیر داشته است. در طول یک دهه ی گذشته ی پژوهش های باستان شناسی در حوضه ی آبگیر سیمره، یافته های بسیار و مدارک ارزشمند برای بررسی های تحلیلی در حوزه های گوناگون سفال، معماری و دست ساخته های متنوع فرهنگی به دست آمده است. در نتیجه ی یکی از بررسی های روشمند باستان شناختی در محدوده ای موسوم به «تنگه کافری» در حاشیه ی رود روئه، بخش هایی از عناصر ساختاری بنایی بر بستر صخره ای کوه مله روته بر تراسی از دوران سوم زمین شناسی و در شیب تند مشرف به رودخانه ی روئه آشکار شد. مجموعه ی شواهد موجود و ارزیابی های مبتنی بر بررسی اولیه مدارک سفالی، مستندنگاری آثار ساختمانی و مشاهده و درک بارزه های محیطی ضرورت شناخت را در روند  طرح مسائلی چون تاریخ گذاری و اهمیت و نقش معماری شناخته شده در بستر و بافتار فرهنگی خاص آن و نسبت اش با اقلیم و جغرافیای منطقه که از اهداف این پژوهش بود؛ بنابراین  بر این اساس  در پی آنیم که گذشته از ارزیابی کارکرد و قدمت نویافته های ساختمانی به پرسش هایی چون: چرایی جایگاه این بنا در چشم انداز محوطه های هم دوره در حوزه ی فرهنگی سیمره؛ چگونگی ماهیت بنا از نظر کاربری معماری آن در ارتباط با سایر بناهای هم دوره در منطقه؟ چگونگی کیفیت بنا و ارتباط بالقوه ی آن با سایر محوطه های هم زمان در منطقه؟ بپردازیم که کاوشی هدفمند را در پی آورد. نتایج اولیه موید انطباق ساختارهای معمارانه بر طرحی نظام مند، نقشه ای دقیق و سبکی شناخته شده از دوره ی ساسانی و دلالت های برآمده از وارسی مدارک سفالی در تایید این تاریخ گذاری است. از طرفی، موقعیت جغرافیایی و موضع راهبردی محدوده و ناحیه ی کندو کاوها، حاکی از رویارویی با یکی از مسیرهای مهم ارتباطی میان رودان و عیلام باستان و نقش حیاتی این تنگه در راهیابی از حاشیه ی رود سیمره به دره شهر و سپس به لرستان است. از همین رو استنباط انگیزه های ارتباطی، مبادلاتی و جابه جایی های اجتماعی برای برپایی این ساختارهای بین راهی دور از ذهن نیست؛ ضمن این که عواملی چون: پیچیدگی نقشه، تنوع فضا، کیفیت مصالح و گستره ی احتمالی ساخت و سازها وجود حاکم نشینی محلی در لوای حکومت ساسانی را ممکن و بایستگی های ناظر بر تداوم کاوش ها را بی تردید می سازد.