بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در جامعه بازنشستگان ارتش جمهوری اسلامی ایران

تمرینات و افعال سنگین، فشارهای روانی و استرس سهمگین عجین با حرفه نظامی، حساسیت و اهمیت حمایت اجتماعی در دوران بازنشستگی نظامیان در مقایسه با دیگر گروه های سالمند جامعه را دوچندان می نماید. به خصوص که کیفیت زندگی بازنشستگان نظامی، غالبا متاثر از عوارض و صدمات روحی و روانی و جسمی دوران خدمت و سبک زندگی نظامی می باشد. پژوهش حاضر به بررسی وضعیت کیفیت زندگی بازنشستگان ارتش جمهوری اسلامی ایران و ارتباط آن با سطح حمایت اجتماعی از این جامعه می پردازد. این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی (همبستگی) است. جامعه پژوهش کلیه بازنشستگان مراجعه کننده کانون بازنشستگان ارتش جمهوری اسلامی استان تهران در سال 1396 بودند. در این مطالعه 146 نفر شرکت کردند که 132 نفر (9/ 82) از آنان مرد و 14 نفر (17/1 درصد) زن بودند، میانگین سنی پاسخگویان در این پژوهش 65/4 سال (انحراف معیار 5/09) بود. افراد به روش نمونه گیری غیرتصادفی ساده (در دسترس) انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه، پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربک و پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد جهت ارزیابی کیفیت زندگی بود. داده ها به وسیله نرم افزار spss  نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی داری عدد P در نظر گرفته شد. بر اساس یافته ها میانگین نمره کیفیت زندگی شرکت کنندگان (میانگین=47/3) با انحراف معیار 5/4 بود که نشان دهنده وضعیت متوسط کیفیت زندگی است و در خصوص فقدان کل حمایت اجتماعی ادراک شده، 74 نفر فقدان حمایت اجتماعی را با میانگین 18/9 و انحراف معیار 3/9 گزارش کرده اند که نشان از تغییر میزان حمایت اجتماعی دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی (0/0001P<) با کیفیت زندگی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. نظر به ارزیابی این مطالعه از سطح «متوسط» کیفیت زندگی بازنشستگان ارتش ج. ا. ایران و نقش تعیین کننده تغییرات حمایت های اجتماعی در شکل دهی این وضعیت، تمرکز سیاست گذاران بر افزایش سطح حمایت اجتماعی، جهت تقویت کیفیت زندگی بازنشستگان نظامی ضرورت دارد. لذا، به عنوان یک اولویت سیاستی، توصیه می گردد.