تاثیر اسید سالیسیلیک و متیل جاسمونات بر ویژگی های مورفولوژیکی، فعالیت آنزیمی های آنتی اکسیدانی و درصد اسانس گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea L.) در شرایط اقلیمی زنجان

به منظور ارزیابی اثر اسید سالیسیلیک و متیل جاسمونات و اثرات متقابل آنها بر برخی از ویژگی های گیاه سرخارگل، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در شرایط اقلیمی زنجان اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح اسیدسالیسیلیک (صفر، 1 و 2 میلی مولار) به عنوان فاکتور اول و متیل جاسمونات در سه سطح (صفر، 5/0 و 1 میلی مولار) به عنوان فاکتور دوم بودند. صفات مورد ارزیابی شامل صفات مورفولوژیکی (ارتفاع بوته، سطح برگ، تعداد گل، درصد وزن خشک بوته)، صفات فیزیولوژیکی (کلروفیل کل، کاروتنوئید، فلاونوئید) و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی پراکسیداز و کاتالاز و همچنین درصد اسانس بودند. بر پایه نتایج به دست آمده در این پژوهش، اثر متقابل 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک و 5/0 میلی مولار متیل جاسمونات بیشترین اثر را بر فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز داشت. کاربرد برگی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار باعث افزایش ارتفاع، سطح برگ و تعداد گل شد. در بین غلظت های مختلف متیل جاسمونات، غلظت 1 میلی مولار این ماده بیشترین اثر را بر مقدار کلروفیل کل، کاروتنوئید و فلاونوئید در مقایسه با تیمارهای اسیدسالیسیلیک داشت و غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک، بیشترین اثر را بر مقدار درصد اسانس نسبت به تیمارهای متیل جاسمونات بر جای گذاشت. با توجه به نتایج این پژوهش، در مجموع اثر ساده کاربرد برگی 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک و 1 میلی مولار متیل جاسمونات توانست اکثر صفات اندازه گیری شده در این پژوهش را نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری بهبود بخشد.