ساختار و ارزش های هنری حس آمیزی در قصاید خاقانی شروانی

حس آمیزی یکی از روش های خلق تصاویر شاعرانه و مضمون های تازه نزد شاعران نوجو است. خاقانی نیز در راستای همین نوجویی و تلاش برای مضمون آفرینی به کاربرد حس آمیزی علاقه نشان داده است. توجه آگاهانه شاعر به جنبه های زبانی و معنایی سخن و استفاده از این ظرفیت ها در جهت خلاقیت هنری موجب بهره گیری وی از آرایه ها و صنایعی شده است که در کار شاعران هم دوره اش کم تر مورد توجه بوده است. حس آمیزی در شعر خاقانی به گونه ای است که می توان او را در این زمینه الگوی شاعران دوره های بعد دانست. بررسی نمونه های ارزشمند حس آمیزی، ساختار محکم و متنوع و ابعاد تصویری و معنایی آن در قصاید خاقانی نشان می دهد حس آمیزی پس از دوره سامانی کنار گذاشته نشده و یک باره در سبک هندی به اوج اهمیت خود نرسیده است بلکه با وجود شاعرانی چون خاقانی در حال طی نمودن مسیر کمال و اوج تدریجی خود بوده است و افزون بر مواردی که پژوهش گران نشان داده اند، خاقانی در کاربرد حس آمیزی نیز الگوی شاعران مضمون ساز و نوآور دوره های بعد بوده است.