معرفی آسفالت حفاظتی میکروسرفیسینگ و بررسی عوامل تاثیرگذار بر عملکرد آن

شبکه حمل ونقل جاده ای در هر کشور نقشی حیاتی در اقتصاد آن جامعه بازی کرده، لذا شرایط فیزیکی زیرساخت ها بسیار مهم است. بدون شک، بدون نگهداری کافی و به موقع، راه ها به شدت دچار زوال و تخریب خواهند شد و نیاز به بهسازی و حتی بازسازی گسترده ای خواهد بود که اغلب هزینه ای بیشتر از تعمیر و نگهداری ساده ای که می توانست زودتر انجام شود، در بر خواهد داشت. با افزایش قیمت روسازی های آسفالتی، کاربرد آسفالت های حفاظتی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در تعمیر و نگهداری روسازی ها در ایران و جهان به شکل قابل چشمگیری رواج یافته است. در طی سال های گذشته، در بین انواع آسفالت های حفاظتی، میکروسرفیسینگ به عنوان روشی موثر و کارآمد در نگهداری پیشگیرانه ی روسازی ها به صورت گسترده مورد پذیرش قرار گرفته است. استفاده از میکروسرفیسینگ موجب حفاظت و به تاخیر انداختن خرابی روسازی ها، آب بندی سطح راه، درزگیری ترک های غیرفعال راه، افزایش مقاومت لغزندگی و اصلاح سطح روسازی می شود. در کنار مزایای ذکر شده، شیارشدگی، عریان شدگی و شن زدگی از جمله خرابی های رایج در میکروسرفیسینگ بوده که عموما به دلیل تخریب سایشی سنگدانه ها، جابجایی مصالح و مواد، نبود چسبندگی کافی بین قیر و سنگدانه، عدم مقاومت سایشی مناسب سنگدانه ها و طرح اختلاط و اجرای نامناسب ایجاد می شوند. از این رو بررسی مدهای خرابی یا شکست در میکروسرفیسینگ امری حیاتی بوده و برای ادارات راه و شهرسازی این موضوع مهم است که آسفالت های حفاظتی طوری طراحی و بهینه سازی شده که دارای بهترین عملکرد و بیشترین عمر بهره وری باشند، سرعت اجرای آن ها سریع باشد تا تاخیر در بازگشایی ترافیک را به حداقل برساند، عمر خدمت دهی روسازی راه را افزایش، هزینه های دوره های نگهداری را کاهش و ایمنی راه را ارتقا دهند. از این رو در این مطالعه به بررسی عوامل تاثیرگذار بر عملکرد میکروسرفیسینگ پرداخته شده است.