تاثیر محلول پاشی برگی سیلیسیم دی اکسید نانو و غیر نانو بر عملکرد و توزیع مجدد ماده خشک گندم در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی سیلیسیم بر عملکرد و توزیع مجدد ماده خشک گندم در شرایط تنش خشکی، پژوهشی مزرعه ای در سال زراعی 95-1394 به صورت کرت های خردشده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان اجرا گردید. تیمار تنش خشکی شامل سه سطح آبیاری نرمال (بدون قطع آبیاری یا شاهد)، تنش خشکی از زمان ساقه روی تا گل دهی و تنش خشکی از گل دهی تا رسیدگی دانه به عنوان فاکتور اصلی و محلول پاشی سطوح دی اکسید سیلیسیم در هفت سطح شامل بدون سیلیسیم (شاهد)، کاربرد ذرات نانو و غیرنانو سیلیسیم در غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی در دوره ساقه روی تا گل دهی عملکرد دانه گندم نسبت به شرایط آبیاری معمول را در حدود 35 درصد کاهش داد. محلول پاشی سیلیسیم تا حدودی تاثیر منفی تنش خشکی بر عملکرد دانه را تقلیل داد. عملکرد دانه گندم با کاربرد غلظت 100 میلی گرم در لیتر سیلیسیم نانو (577.61 گرم در متر مربع) و 150 میلی گرم در لیتر سیلیسیم غیر نانو (527.73 گرم در متر مربع) به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارهای محلول پاشی شد. صرف نظر از تیمارهای محلول پاشی، توزیع مجدد ماده خشک در شرایط آبیاری معمول در حدود 11 درصد کمتر از شرایط تنش خشکی بود. بیشترین سهم توزیع مجدد از عملکرد دانه گندم مربوط به محلول پاشی با غلظت 100 میلی گرم در لیتر سیلیسیم نانو در شرایط تنش از گلدهی تا پایان دوره رشد بود. همچنین تنش خشکی سهم فتوسنتز جاری در پر کردن دانه ها را به طور معنی داری کاهش داد.