اثر محلول پاشی دی اکسید تیتانیوم بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی مریم گلی (.Salvia officinalis L) تحت تنش خشکی

یکی از راه های مقابله با اثر مخرب خشکی استفاده از تکنولوژی های به روز و مدرنی چون علم نانو است. این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی نانو دی اکسید تیتانیوم بر برخی خصوصیات فیزیولوژی و فعالیت ترکیبات آنتی اکسیدانی مریم گلی تحت تنش خشکی انجام شد. این تحقیق در سال 1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (آبیاری در حد ظرفیت زراعی، تخلیه 50 و 75 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) و محلول پاشی با نانو دی اکسید تیتانیوم (صفر (شاهد)، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) بود. بر اساس نتایج حاصله، بالاترین مقدار ماده خشک (6.67 گرم) و کلروفیل a، b و کل برگ (به ترتیب 2.45، 2.08 و 4.62 میلی گرم بر وزن تر) در گیاهان محلول پاشی شده با 100 میلی گرم در لیتر نانو دی اکسید تیتانیوم به دست آمد و بیشترین غلظت پرولین (15/5 میلی گرم بر وزن تر) و فعالیت ترکیبات آنتی اکسیدانی شامل: مقدار فنل کل (14.49 میلی گرم بر وزن تر)، آنزیم های پراکسیداز (4.48 میلی گرم بر وزن تر)، آسکوربات پراکسیداز (0.60 میلی گرم بر وزن تر)، گایاکول پراکسیداز (0.60 میلی گرم بر وزن تر)، سوپراکسید دیسموتاز (5.53 میلی گرم بر وزن تر) و کاتالاز (5.65 میلی گرم بر وزن تر) در گیاهان آبیاری شده پس از تخلیه 75 درصد رطوبت ظرفیت زراعی و محلول پاشی شده با غلظت 100 میلی گرم در لیتر نانو تیتانیوم حاصل شد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که نانو دی اکسید تیتانیوم به دلیل اندازه کوچک ذرات و امکان نفوذ راحت تر به برگ می تواند بر برخی ویژگی های رشد مریم گلی موثر باشد.