تاثیر اسید سالیسیلیک بر ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی و درصد اسانس به‏ لیمو در سطوح مختلف شوری آب آبیاری

به منظور بررسی اثر اسید سالیسیلیک بر برخی ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی به‏لیمو (Lippia citrodora L.) تحت تنش شوری، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح شوری آب آبیاری (شاهد، 50، 100 و 150 میلی‏مولار کلرید سدیم) و چهار سطح اسید سالیسیلیک (صفر، 150، 300 و 450 میلی‏گرم بر لیتر که به ترتیب معادل 0، 1/1، 1/2 و 2/3 میلی‏مولار می‏باشد) در سه تکرار انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اثرات متقابل شوری و اسید سالیسیلیک بر تمام صفات مورد مطالعه به جز وزن خشک برگ و وزن خشک و تر ریشه معنی دار شد. مقایسه میانگین ها نشان داد بیشترین میزان وزن تر برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، کلروفیل aو b و کاروتنوئیدها و میزان اسانس در تیمار بدون شوری و کاربرد 2/3 میلی‏مولار اسید سالیسیلیک مشاهده شد. بیشترین میزان کربوهیدرات های محلول در تیمار بدون شوری و کاربرد 12/2 میلی‏مولار اسید سالیسیلیک، بیشترین پرولین در تیمار شوری 100 میلی مولار و کاربرد 2/3 میلی‏مولار اسید سالیسیلیک، و بیشترین فنل کل در تیمار شوری 100 میلی مولار و کاربرد 12/2 میلی‏مولار اسید سالیسیلیک بود. کاربرد اسید سالیسیلیک (به‏ویژه در غلظت 2/3 میلی‏مولار) در هنگام تنش شوری (به‏ویژه سطح 100 و 150 میلی‏مولار کلرید سدیم) سبب کاهش اثرات منفی حاصل از این تنش گردید؛ به طوریکه صفات مورفولوژیکی و رنگیزه های فتوسنتزی گیاه را افزایش داد و در مقابل به دلیل کاهش تنش شوری، میزان فنل کل، کربوهیدرات محلول و پرولین را کاهش داد.