بررسی تاثیر کاربرد زئولیت و پتاسیم بر برخی از صفات و عملکرد نخود(Cicer arietinum L.) در مدیریت های مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و مصرف مقادیر مختلف زئولیت و پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم آزاد، آزمایشی در سال زراعی 94-1393 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی همدان به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم رطوبتی در چهار سطح (شرایط دیم (بدون آبیاری)، آبیاری در مرحله گل دهی، آبیاری در مرحله غلاف دهی و آبیاری هم در مرحله گل دهی و هم غلاف دهی) به عنوان عامل اصلی و ترکیب تیماری مقدار زئولیت در سه سطح شامل 0، 15 و 30 تن در هکتار و مقدار پتاسیم در سه سطح شامل 0، 100 و 200کیلوگرم در هکتار (از منبع سولفات پتاسیم) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف آبیاری، زئولیت و پتاسیم تاثیر معنی داری بر پرولین، غلظت پتاسیم دانه، پروتئین، میزان کلروفیل در زمان گلدهی و پرشدن دانه، عملکرد دانه، وزن بوته داشتند. اثر متقابل آبیاری و زئولیت در تمامی صفات به جز بر میزان کلروفیل در زمان پرشدن دانه معنی دار بود. در این بررسی بالاترین عملکرد دانه از آبیاری در مرحله گل دهی و غلاف دهی و مصرف 30 تن زئولیت در هکتار به دست آمد. با مصرف پتاسیم عملکرد دانه از 8 تا 13درصد افزایش یافت، به طوری که با مصرف 200کیلوگرم پتاسیم عملکرد دانه به 1243کیلوگرم در هکتار رسید. نتایج بررسی نشان داد که مرحله گل دهی حساس ترین مرحله به کمبود آب است و مصرف زئولیت و پتاسیم در شرایط تنش می تواند با تعدیل خسارات ناشی از تنش خشکی، اثر مثبتی بر عملکرد دانه داشته باشد.